شهرستان سامان با مركزيت شهرسامان (در 25 كيلومتري مركز استان ) و با مساحت 458 كيلومتر مربع و جمعيتي بالغ بر 35895 هزار نفر شامل 2 بخش  1شهر و  4  دهستان ،وبا ارتفاع حدود 2000متري از سطح دريا قرار دارد که از مهمترين جاذبه هاي گردشگري ، تاريخي – مذهبي،صنايع دستي وسوغات محلي اين شهرستان ميتوان به موارد ذيل اشاره كرد.

الف) جاذبه هاي گردشگري:گردشگاه پل تاريخي  زمانخان سامان ، باغات و روستاهاي حاشيه رودخانه زاينده رود از سد زاينده رود تا سامان ،قايق راني در آبهاي آرام و خروشان(روستاي سوادجان) ، باغات بادام - گردو و هلو

ب) اماكن تاريخي – مذهبي: مسجد جامع سامان ، بافت تاريخي روستاي ياسه چاي،پل تاريخي هوره، بقاياي قلعه هوره ، مقبره دهقان ساماني و...

ج) صنايع دستي:صنايع دستي رايج در اين شهرستان عبارتند از: بافته های داری به ویژه گلیم ،قالي ، قاليچه و...

د) سوغات محلي:ازمهمترين سوغات محلي اين شهرستان ميتوان به گردو ، بادام و ... اشاره كرد.

به گزارش روابط عمومی اداره کل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری استان چهارمحال و بختیاری؛مسلم اسداللهی بابیان اینکه در این شهرستان پل تاریخی زمانخان با شماره ثبت در آثار ملي 1744 به تاريخ 11/04/1375 یکی از مهمترین کانونهای گردشگری در شهرستان سامان و استان چهارمحال و بختیاری به شمار میرود افزود:  این پل در شهرستان سامان استقرار يافته است . فاصله 29 کیلومتری شمال شهرکرد و 7 کیلومتری شهر سامان بر روی رودخانه زاینده رود قراردارد. پل دارای دو دهانه قوسی می باشد که با آجر ساخته شده و پایه های آن بر روی صخره های کوه قرار گرفته اند.با احداث مجتمع توریستی در اطراف پل زمانخان و تصویب طرح جامع توریستی آن و بعلت قرار گرفتن موقعیت خاص مکانی پل در طول رودخانه زاینده رود، این پل بعنوان یکی از شاخص های فرهنگی،تاریخ استان محسوب وی یکی از نقاط استان با جاذبه های فراوان توریستی است که هر ساله اقشار مختلف از سراسر کشور بدین مکان عزیمت و به تفریح و استراحت می گذرانند.با توجه به قابليت هاي گردشگري موجود در مجاورت بنا اين محوطه به عنوان كانون گردشگري مطرح و با اعتبار بالغ بر 4 ميليارد ريال عمليات ايجاد زير ساخت گردشگري ،‌ايجاد سكوبندي و به طور كلي ساماندهي مجموعه انجام شد .

قدمت تاریخی: پل زمانخان دارای دو دهانه می باشد، دهانه شرقی که از وسعت کمتری برخوردار است در عهد صفویه توسط زمانخان نامی از خوانین محلی ساخته شده است.دهانه غربی که دارای کتبیه آجری تاریخ دار 1322(هـ.ق) می باشد در دوران قاجاریه احداث گردیده است.ولی پل بنام بانی اولیه به پل زمانخان مشهور می باشد.

خصوصیات معماری: بطوریکه در متون تاریخی دوران قاجاریه ذکر گردیده و شواهد موجود نیز آن را تایید می نماید: قبل از احداث پل، رودخانه زاینده رود از محل فعلی شالیزارها عبور می نموده است.ابتدا طاق پل را بر روی صخره های سنگی احداث و سپس زیر آن را تراشیده تا به بستر فعلی رودخانه رسیده است.سپس مسیر آبرا با سنگ و چوب مسدود و بر زیر پل هدایت نموده اند.دهانه دوم پل نیز به همین طریق( ایجاد طاق آجری و سپس تراشیدن صخره تا کف رودخانه) ایجاد گردیده است.طول پل از ابتدا، تا انتها 33 متر ، عرض آن 5 متر و ارتفاع لبه پل تا کف رودخانه 12 متر می باشد.مصالح بکار رفته در احداث پل آجر با ملاط گچ و خاک است.حد فاصل دو دهانه فضای خالی وجود دارد که سقف آن را طاق آجری پوشانیده و از دو طرف دارای دریچه ای به بیرون است.

وضعیت فعلی پل: با توجه به اینکه پل زمانخان تنها محل ارتباطی حدود 30 روستای حاشیه ی زاینده رود با سامان و شهرکرد محسوب می گردد.طی سالیان گذشته عبور و مرور وسائط نقلیه ماشینی از روی آن انجام می گرفت.براساس پیگیریهایی که بعمل آمد در سال 72 از محل اعتبارات استانی مبلغ 000/000/50 ریال صرف هزینه بستر سازی کف رودخانه در زیر پل گردید که با سنگ کوه و بتون مسلح حفره های ایجاد شده مسدود گردید.همچنین احداث پل بتونی در ابتدای روستای ایلبیگی پیگیری که در دهه فجر سال 73 مورد بهره برداری قرار گرفت و عبور و مرور از روی پل زمانخان قطع و عملاً پل تحویل مدیریت میراث فرهنگی استان گردید.

انتهای پیام/